بگــذشت مـه روزه، عید آمد و عید آمد           بگذشت شـب هـجران، معشوق پدید آمد

آن صبح چو صادق شد،عذرای تو وامق شد           معشوق تو عاشق شد، شیخ تو مرید آمد

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد           شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کلید آمد

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکی رفت           هـرچند چو خورشـیدی بر پاک و پلید آمد

از لــذت جـــام تــو دل مانده بــه دام تو           جان نیـز چو واقف شد، او نیز دوید آمد

بــس تــوبه شایسته برسنگ تو بشکسته           بـس زاهد و بس عابد کو خرقه درید آمد

بــاغ از دی نامحـرم سه ماه نمی زد دم           بـر بـوی بهار تو، از غیــب رسـیـد آمد